FLY LIKE AN EAGLE

“FLY LIKE AN EAGLE”

Ik was er even helemaal uit. 5 dagen naar Den Helder met mijn vriend. Even helemaal niets, behalve samen zijn. Na het harde werken en de bizarre hectiek van de afgelopen maanden (ik zou er een blog over kunnen schrijven… in het kort: mijn vriend ging van marathonloper naar rollatorloper en gaat nu – 14 weken later – met kleine stapjes vooruit. De rollator en het bed zijn het huis weer uit!) nam ik even letterlijk afstand van de dingen thuis.

Mijn brein, met de naam Tu(ij)thola, vond hier wel wat van. Gelukkig merkte ik dat ze al vrij snel rustig werd en me zelfs stoer vond dat ik koos voor wat ik echt wilde. Ik ervaar door steeds meer te luisteren naar wat ik echt wil er veel meer rust in mijn hoofd komt. Stiekem was dat dus ook genieten voor mijn Tu(ij)thola. Had zij ook een beetje vakantie 😃

Ik ging met mijzelf een challenge aan in deze korte vakantie in Den Helder. Ik hou van uitdagingen zoals jullie weten. Ik wilde voelen hoe het was om elke ochtend een paar kilometer hard te lopen. Nu had ik daar de gelegenheid voor en de perfecte omgeving. Hardlopen aan de zee is een van mijn ultieme geluksgevoelens. Natuurlijk met mijn springende SiSaSelfies (ook hier zou ik een blog over kunnen schrijven… In het kort: ik maak elk hardlooprondje een jumping-ME, omdat ik elk rondje weer blij ben dat ik ben gegaan. Hoe ik me ook voel. Ik spring!) Dus ik stond daar te springen voor mijn mobiel die in het zand stond. De SiSaSelfies gingen niet altijd goed en maakte me zeker aan het lachen. "Zie mij hier nu springen", dacht ik. Geen gedachten van wat zullen de anderen hier van vinden. Mooie constatering dat deze gedachten er niet meer waren. Er waren voldoende hondenuitlaters die me deze gedachten wel zouden kunnen doen laten denken. Niets. Niet 1x.
 
Ik had naast deze 4 ochtenden hardlopen er nog een andere challenge aan gekoppeld. In een sporttopje en korte broek hardlopen om te wennen aan meer bloot... Voor de mensen die mij kennen… Nou, daar had Tu(ij)thola duidelijk nog geen vakantie. Dat is me wel een dingetje, zeg. Ik deed het. Ik deed het aan. Ik ging het aan. Kippenvel op mijn armen en benen. Mijn dramatische brein die me zo wat liet aanranden door een alleraardigste meneer die me zelfs een duimpje gaf dat ik al zo vroeg aan het hardlopen was. Nee, ik ben er duidelijk nog niet… Dit is een challenge waar ik nog flink aan mag werken.

Waarom meer bloot? Voor mijn aankomende THT-bikinichallenge in september (ook hier zou ik een blog over kunnen schrijven. Wacht dat ga ik doen – binnenkort meer…) Hoe kan ik anderen aanzetten tot “ieder lijf een bikinilijf” als ik er zelf zo veel moeite mee heb? Vandaar de meer bloot-challenge met mijzelf.
 
Is het gelukt met mijn challenges? Nee... Althans niet helemaal… 2 ochtenden van de 4 hardgelopen – wel in topje en korte broek. Ik gaf niet op. Ik werd ongesteld. Onverwacht, dus bang voor doorlekken (zou een blog kunnen worden. In het kort: spiraaltje is er sinds een paar maanden uit. Daardoor het pubergevoel van doorlekken weer terug). Ik had dus geen zin in bloederige taferelen tijdens het lopen. Mijn Tu(ij)thola had me al wel in de hardloopkleren gehesen op dag 3. "Je hebt een challenge, dus maak hem af!", tetterde zij in mijn hoofd. Nee, ik koos er voor om daar even totaal schijt aan te hebben. Ik koos voor rust en ontspanning in mijn vakantie. Geen gedoe in mijn hoofd. "Oké prima". Daarmee gaf ik Tu(ij)thola wel een vrijbriefje om me helemaal gek te maken met het doorlekgevoel... De puber was back. Ik moest haar echt tot halt roepen. Hoe? Door mezelf vragen te stellen. Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je wel doorlekt? Zichtbaar rood daar beneden. Heb je dingen bij je om dat op te lossen? Ja. Ga je er de hele dag mee bezig zijn? Nee. Oké, laat los. Soms popte er nog weer een gedachte op. Dan ging ik om het gevoel los te kunnen laten even checken op een wc. Niet zwaarder maken dan het is...
 
De SiSaSelfie van dag 2. Het is er eentje om aan de muur te hangen. "Fly like an eagle". En nee, niet steeds de gedachte dat als ik deze foto zie: "dat was die keer dat ik op gaf". Ik gaf niet op. Ik deed wat ik wilde. Dat is de kracht die de foto uitstraalt. Dat is de kracht die ik wil dat de foto uitstraalt. Ik kies welke gedachten ik er aan koppel.
 
 💗
 
Kan je uit dit verhaal iets meenemen voor jezelf? Ik hoop het. Inspireren en laten inspireren.
Nieuwsgierig naar meer? Abonneer je op de THT-nieuwsbrief.