NEEM DE TIJD

NEEM DE TIJD

Ik word zo blij als ik iemand aan de andere kant van het scherm/tafel zie groeien (figuurlijk). Wat kan het dieetverleden toch veel aanrichten, vaak in de negatieve zin. Ik wil mensen uit die dieetmodus laten stappen. Juist door verder te kijken dan alleen de cijfertjes op de weegschaal. Alles komt aan bod. Lifetime changing! Hoe meer de keuzes in mindset en gedrag toegepast worden op het hele zijn, des te meer kans van slagen heeft het. Trek het aan als een warme jas van top tot teen. Dit gaat verder dan alleen afvallen of eetgedrag. Als je dit omarmt, betekent dat het afvallen mee zal gaan op de lange termijn. Kleine stapjes grote successen… Uiteindelijk. Neem de tijd. Laat afvallen een gevolg zijn van de keuzes die je maakt.

"Vergelijk een dieet maar eens met het plakken van een pleister op een blaar die je hebt opgelopen omdat je te kleine schoenen draagt. Met de pleister is niets mis, maar als je op die te kleine schoenen blijft lopen, los je het probleem niet op. In plaats van steeds opnieuw een pleister te plakken, kun je ook andere schoenen aantrekken."

Afvallen met mij gaat misschien niet snel, of niet zo snel als dat je had gehoopt. Er zijn valkuilen waar je af en toe nog knoepers hard in dondert, terwijl je het zelfs ziet/voelt/weet dat je valt. De ene keer laat je jezelf vallen in de donkere diepte. Met geen idee wanneer dit vallen stopt. De andere keer bijt je je vast om niet te diep te vallen. Nog een andere keer maak je een schijnbeweging om de valkuil heen. Dit kan elkaar enorm afwisselen door de gegeven situaties waar je geen controle op hebt. Weet dat je na iedere val kan op staan, jezelf afkloppen en door gaan op het pad dat je wilt bewandelen. Het heeft tijd nodig.

Over tijd gesproken… Ik kan serieus na dik 20 jaar zeggen dat ik in de afgelopen (pittige) periode geen gevoel van eetbuien of “meer eten dan normaal” heb gehad. Vroeger kon ik periodes hebben, dan stortte ik me op alles wat los en vast zat (knoepers hard donderen en laten vallen). Daarna kwam het vallen, waarbij ik me halverwege vast beet in mijn zijn, want dit wilde ik niet meer, toch? De volgende stap was dat ik zorgde voor een pak koekjes in huis dat als het oude gevoel van willen eten/proppen op zou duiken, ik kon genieten van dat hele pak koekjes, omdat ik het toe stond. Accepteren. Vaak was het een schijnbeweging, want puntje bij paaltje hoefde ik dat pak koekjes dan toch niet. Het gevoel was dan alweer voorbij.

En nu? Het pak boterwafels mocht op vanwege de houdbaarheidsdatum... Dus ik ben intens gaan genieten van het leeg eten van dit laatste pak Jules in de kast. Een officieel afscheid van mijn eetbuien, -gevoel en -gedrag. Bijzonder. Was het makkelijk? Nee, het had immers 20 jaar nodig... Er ligt voor het eerst sinds heel veel jaren niet standaard een pak Jules de Strooper boterwafels in de kast.

Neem de tijd en wees niet te hard voor jezelf als je een keer langer "valt" dan je bedoeling is. Kijk naar de dingen die wel goed gaan. Hoe klein ook. Ze verdienen het om gezien te worden. Vier je successen! Als je ze niet ziet? Vraag dan eens een vrijblijvend coachgesprek met mij aan. Ik sta voor je klaar. Het is de tijd om afscheid te nemen van die hardnekkige dieetmodus. Niet meer “Alles of niets”. Op zoek naar het tussengebied.

Dank je wel Jules, je hebt me sterker gemaakt. Ik heb je niet meer nodig.